‘Ik zet kleine stapjes, maar elk stapje is er een’

Dominique de Backere-Ferket werkte jarenlang als logopedist in het speciaal onderwijs. Maar toen haar rol steeds meer coachend richting ouders en collega’s werd, miste ze het contact met de leerlingen. Ze besloot zich om te scholen tot leraar en geeft nu voor het tweede schooljaar les aan kleuters met taal- en spraakproblemen.  

Wat trekt jou aan in het speciaal onderwijs?
“Op onze school sta je in de onderbouw met een onderwijsassistent voor een kleine groep, daardoor kun je kinderen de tijd en aandacht geven die ze op een reguliere school misschien niet kunnen krijgen. Al is het doel van de Koninklijke Auris Groep wel om de leerlingen uit te laten stromen richting een reguliere school dicht bij huis, dus daar werken we naartoe.”

Waarom heb je voor een cluster 2-school gekozen?
“Toen ik nog logopedist was, heb ik 12 jaar op een mytylschool – voor leerlingen met een lichamelijke of meervoudige beperking – gewerkt. Die kinderen hadden ook communicatieproblemen. Dat is denk ik de rode draad in mijn werk. Ik zie communiceren als een basisbehoefte en ik vind dat elk kind het recht heeft om aan te kunnen geven wat het wel en niet wil. Op de school waar ik werk gaat dat soms met kleine stapjes, maar elk stapje is er een.”

Welke verschillen zijn er tussen jouw rol als logopedist en als leerkracht?
“Als logopedist had ik het gevoel steeds meer bij te sturen vanaf de zijlijn, als leraar ben ik degene die het pad uitstippelt en de leerlingen begeleidt. Dat ik nu meer leidend ben is wel wennen. Als leraar sta je de hele dag aan, je kunt niet even gaan koffiedrinken. Voor de klas staan kost meer energie, maar onderaan de streep levert het me ook meer energie op. Omdat je de hele dag met de leerlingen in contact staat, durven ze ook meer aan je te laten zien. Als logopedist had ik veel minder contactmomenten.” 

Wat is volgens jou de grootste misvatting over het speciaal onderwijs?
“Dat kinderen in het speciaal onderwijs minder zouden kunnen dan hun leeftijdsgenoten. Het zijn kinderen die op bepaalde gebieden hulp kunnen gebruiken en op andere gebieden uitblinken. Ze hebben allemaal hun eigen talent. Zo hebben we kinderen die een fantastisch ruimtelijk inzicht hebben. Het is een misvatting dat je niet slim bent als je niet goed uit je woorden kunt komen. Maar ooit zei een ouder tegen mij: ‘Taal is toch ook niet alles?’ Daar ben ik het niet mee eens. We leven in een talige samenleving, waarin het moeilijk functioneren is als je de taal niet goed begrijpt of kunt spreken. Daarom vind ik het zo belangrijk om mijn leerlingen daarin sterker te maken.”

Werk je ook in het speciaal onderwijs en wil je daarover vertellen? Mail ons.

Meer weten?

• Wat betekent lesgeven op een cluster 2-school?
• Zo ondersteun je leerlingen met een taalontwikkelingsstoornis.